درک رضایت برای واگذاری قرارداد در حوزه بهداشت و درمان: راهیابی به مسائل قانونی برای حرفه‌ای‌های پزشکی
مفاهیم و اصطلاحات قانونی زیادی وجود دارد که تمام صنایع حرفه‌ای را شکل می‌دهد. عمل مراقبت‌های بهداشتی نیز استثنا نیست. اگر شما یک حرفه‌ای پزشکی هستید، درک اصول واگذاری در قراردادها می‌تواند در عمل روزمره شما تفاوت ایجاد کند. در این مقاله، من این مفهوم را به شما معرفی خواهم کرد – تعریف آن، ارتباطش با صنعت مراقبت‌های بهداشتی و اینکه چرا برای هر دو طرف، یعنی مدیران و حرفه‌ای‌های پزشکی، درک آن مهم است.
اجازه واگذاری قرارداد می‌تواند در موقعیت‌های مختلف برای حفاظت از هر دو طرف در یک قرارداد تجاری استفاده شود. آیا می‌دانید اجازه واگذاری در معنای قانونی چیست؟ برای درک مفهوم اجازه واگذاری در حقوق قراردادها، باید با اصطلاح «واگذاری» شروع کنید. اصطلاح «واگذاری» می‌تواند به عنوان آنچه که وزارت دادگستری ایالات متحده پیشنهاد کرده است، تعریف شود: «انتقال، بدون بیشتر، حقوق قراردادی از یک طرف به طرف دیگر». اجازه واگذاری می‌تواند به عنوان یک سند کتبی تعریف شود که بیان می‌کند طرفی که مسئولیت به او تعلق دارد، اجازه داده است که واگذاری انجام شود. معمولاً، در اصطلاحات قانونی قرارداد، واگذاری یک قرارداد به شخص دیگری به این معنی است که شما به او اجازه می‌دهید کارهایی را انجام دهد که شما قصد انجام آن‌ها را داشتید. در بیشتر موارد، برای واگذاری یک قرارداد، نیاز به اجازه واگذاری خواهد بود. با این حال، در برخی قراردادها، واگذاری بدون مجوز یا اجازه مجاز است. دانستن آنچه در آن وضعیت لازم است، مهم است.
اهمیت اجازه واگذاری قرارداد در حوزه پزشکی چیست؟ مفهوم واگذاری به طور انحصاری در قراردادهای تجاری استفاده نمی‌شود. در واقع، این مفهوم اغلب در قراردادهای صنعت پزشکی استفاده می‌شود. حوزه پزشکی بر اساس قراردادها ساخته شده است. هر بار که شما یا تیم شما یک عمل انجام می‌دهید، یک قرارداد در حال اجرا است. وقتی که شما تعهدات قراردادی یک قرارداد را به یک نهاد جدید منتقل می‌کنید، شما آن قرارداد قدیمی را به یک قرارداد جدید «واگذار» می‌کنید. وقتی قراردادها به صورتحساب‌های مراقبت‌های بهداشتی مربوط می‌شوند، فرآیند واگذاری آن‌ها همیشه ساده نیست. در حالی که ممکن است یک قرارداد توافق شده باشد، این به این معنی نیست که قرارداد واگذاری صورتحساب پزشکی پذیرفته خواهد شد. قانون ممکن است هنوز نیاز به اجازه داشته باشد تا بتوانید یک صورتحساب را به شخص دیگری واگذار کنید.
تفاوت‌های بین اجازه واگذاری قرارداد و سایر اشکال اجازه در مراقبت‌های بهداشتی. اجازه واگذاری قرارداد با سایر الزامات اجازه در حوزه مراقبت‌های بهداشتی متفاوت است. حق دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی تحت تأثیر اجازه واگذاری قرار نمی‌گیرد. اجازه واگذاری به این معنی است که طرفی که قرارداد به او واگذار شده است، موظف به انجام الزامات تحت آن توافق است. این به این معنی نیست که دریافت‌کننده با محدودیت‌هایی در مورد دامنه حقوق خود مواجه خواهد شد. درک تفاوت بین قراردادهای قابل واگذاری و غیرقابل واگذاری مهم است. در یک قرارداد غیرقابل واگذاری، پس از توافق بر روی یک قرارداد، نمی‌توان آن را به شخص دیگری واگذار کرد. شرایط توافق باید همیشه شامل نام شخصی باشد که موظف به پرداخت است.
نمونه‌هایی از موقعیت‌ها در مراقبت‌های بهداشتی که در آن‌ها اجازه واگذاری مهم است. موقعیت‌های مختلفی وجود دارد که در آن‌ها برای حرفه‌ای‌های پزشکی مهم است که مفهوم اجازه واگذاری قرارداد را درک کنند. در برخی موقعیت‌ها، اجازه طرف دیگر توافق الزامی است. به عنوان مثال، اگر شما بخواهید پرداخت‌های مربوط به یک قرارداد مانند صورتحساب یا توافق خدمات پزشکی را به طرف دیگری واگذار کنید، آن‌ها موظف به دادن اجازه خواهند بود تا بتوانند واگذاری را انجام دهند. در موارد دیگر، شما نیازی به دریافت اجازه برای واگذاری توافق‌های خدمات پزشکی و توافق‌های مربوط به یک صورتحساب نخواهید داشت. با این حال، اگر شما به دنبال اجازه آن‌ها نباشید، شخصی که قرارداد را به او واگذار می‌کنید می‌تواند واگذاری را به چالش بکشد. بنابراین، بهتر است تلاشی برای دریافت اجازه آن‌ها انجام دهید حتی اگر لازم باشد.
عواقب نادیده گرفتن اجازه واگذاری در مراقبت‌های بهداشتی. عواقب مختلفی از نادیده گرفتن اجازه واگذاری قرارداد وجود دارد. برای شروع، شما به طور خودکار مسئول خواهید بود زمانی که نتوانید اجازه واگذاری یک قرارداد مراقبت‌های بهداشتی را دریافت کنید. طرفی که به طور آزاد وارد یک قرارداد شده است، موظف به انجام الزامات توافق شده تحت آن قرارداد است. حتی اگر آن مسئولیت را به شخص دیگری واگذار کنید، شما هنوز هم موظف به انجام مسئولیت‌ها خواهید بود.